Rambo V – Een zoektocht naar wraak | Recensie

Met Sylvester Stallone in de hoofdrol, Rambo: Until the End is onlangs in de bioscoop verschenen en heeft bewonderaars voor zich gewonnen, hoewel de critici er niet zo blij mee waren. Na een pauze van 37 jaar ontpopt het personage zich als een veteraan van de oorlog in Vietnam, waarbij hij al zijn training en vastberadenheid gebruikt wanneer hij wordt vastgehouden en wordt gemarteld door politieagenten. Dit plot neemt ons mee naar een Rambo die lijkt op wat we al hadden gezien in de vierde film in de serie.

Rambo leeft nu volledig teruggetrokken op zijn boerderij met Maria en Gabrielle, en wijdt zich aan de zorg voor zijn prachtige paarden. Zelfs in deze vredige omgeving blijft John Rambo actief als vrijwilliger in de gemeenschap en komt hij indien nodig tussenbeide in reddingsoperaties. Zelfs in de rust blijft hij voorbereid op de strijd, terwijl hij in het geheim wapens produceert, diep verborgen in zijn landgoed.

Afbeelding: Disclosure/Lionsgate

Het centrale verhaal draait om Gabrielle, met wie Rambo een band opbouwde en sinds zijn jeugd de verantwoordelijkheid voor de opvoeding op zich nam, nadat zijn moeder was overleden en zijn vader sigaretten ging kopen (lacht). Gabrielle verlangt ernaar haar vader in Mexico te ontmoeten en zal er alles aan doen om John ervan te overtuigen dat dit de juiste beslissing is.

Nadat ze haar verlangen heeft gevolgd, wordt Gabrielle gevangengenomen door kwaadwillende personen, wat culmineert in een extreem intense climax in de film. John Rambo heeft nooit nauwe familiebanden gehad, maar hij zorgt voor Gabrielle alsof ze zijn nichtje is. Gekscherend vertelt ze dat wanneer ze haar vrienden meeneemt naar het huis van John, hij intens naar hen kijkt, wat de jongens soms ongemakkelijk maakt. Vanaf het begin van de film maakt John er een punt van om zijn genegenheid voor Gabrielle te tonen, waarbij hij duidelijk maakt dat de veteraan uit de Vietnamoorlog nooit zou toestaan dat iemand haar pijn zou doen. Gezien de situatie waarin de jonge Gabrielle in handen valt van Mexicanen die betrokken zijn bij het ontvoeren van vrouwen voor uitbuiting in de prostitutie, was het moeilijk om een andere uitkomst voor te stellen, toch?

Afbeelding: Disclosure/Lionsgate

In tegenstelling tot wat velen aannemen, volgt de film een ander pad. Ik moet toegeven dat ik had verwacht dat het verhaal van deze nieuwe film een meer heroïsche richting zou volgen, in de zin van alleen maar het redden van het slachtoffer, maar in feite ontvouwt het zich in een pad van wraak. Rambo blijft dezelfde gereserveerde persoon als altijd, zegt weinig en is diep reflecterend. De leeftijd van Stallone had geen merkbare invloed op de film en gaf het gevoel dat het personage nog steeds aanwezig is. Je zult Rambo in actie zien, met gewelddadige sterfgevallen en bloedvergieten, het is tenslotte een Rambo-film. We zullen echter ook een meer gehumaniseerde Rambo zien, die aantoont dat zijn hart gewond is, maar dat hij nog steeds liefde koestert voor degenen die hij als zijn familie beschouwt.

Helaas is er een grote vertraging in de ontwikkeling van het drama, waardoor Rambo's gevoelens jegens zijn nichtje aanzienlijk blijven hangen. Dit zorgt voor angst bij de kijker, die reikhalzend wacht tot de actiescènes beginnen. Dit suggereert dat de film gedurende het hele plot een serieuze benadering probeert te handhaven, in een poging de kijker te betrekken bij het perspectief van de hoofdpersoon, zodat zij dezelfde dorst naar wraak delen die hij ervaart.

Afbeelding: Disclosure/Lionsgate

Lees ook: De kus op het asfalt – Een werk van journalistiek sensatiezucht | Beoordeling

Deze film bevat niet echt een solide script, wat wel werd verwacht gezien de staat van dienst van de franchise op dit gebied. Het is vrij eenvoudig, waardoor er veel gaten in de plot achterblijven en de kijker wordt gedwongen enkele van die gaten in het verhaal op te vullen. Ondanks het aanwezige geweld zullen er momenten zijn waarop je zin hebt om te huilen, en je zult zeker je tranen moeten drogen. Als bewonderaar van Stallone was ik al bereid om de iconische zinnen te horen die de acteur doorgaans in zijn films gebruikt, maar ook in ‘Rambo: Until the End’ zal het verhaal diepe emoties oproepen.

Het einde van de film is schokkend, maar overschrijdt de grenzen van het realisme. Het is een huiveringwekkende uitkomst en bevat een van de meest epische gevechten uit de hele serie, waarin Johns vijanden te laat beseffen met wie ze te maken hebben. Het laat een gevoel van verdriet achter, aangezien dit het laatste hoofdstuk van de franchise zou kunnen zijn.

De visuele en geluidseffecten zijn effectief geïntegreerd, waarbij de nadruk ligt op de soundtrack, opnieuw gecomponeerd door Brian Tyler, die in de vierde film al uitstekend werk verrichtte. Ik had echter het gevoel dat Brian Tyler de akkoorden van de componist van de eerste films, Jerry Goldsmith, niet volledig verkende. Het zou nostalgisch zijn geweest om te zien dat andere Jerry-composities voor deze film opnieuw werden gemaakt. Wat de setting betreft, deze verdient het om benadrukt te worden, aangezien de productie op dit vlak duidelijk blijk gaf van grote zorg. Op het scherm kunnen we objecten, foto's, kleding en wapens zien die op een bepaald moment een belangrijke rol speelden in de reis van John Rambo, wat voor sommigen misschien onopgemerkt zal blijven, maar niet voor fans die deze referenties zullen waarderen.

Afbeelding: Disclosure/Lionsgate

Voor vallenliefhebbers is het belangrijk om te vermelden dat ze weer op volle sterkte zijn in “Rambo: Until the End”, vooral nadat de Mexicanen je boerderij zijn binnengevallen. Rambo laat het daar echter niet bij zitten en elimineert ze met een dosis brutaliteit allemaal, waardoor ze een fataal lot tegemoet gaan.

Hoewel hij relatief kort is, is ‘Rambo: Until the End’ een ideale film voor wie op zoek is naar een hoge dosis geweld en een vleugje emotie. Daarin zijn we er getuige van dat Rambo een vredig leven leidt, ver van de problemen in zijn dagelijks leven. Er klopt echter weer oorlog bij u aan, en uw dierbaren kunnen elk moment doelwit worden. Het woord dat deze film het beste beschrijft is ‘wraak’. Met een soundtrack die goed harmonieert met de verhalende en vakkundig gechoreografeerde gevechtssequenties, is het enige gebied dat te wensen overlaat het script, dat diepgaander had kunnen zijn. Voor Rambo en liefhebbers van intense actie is “Rambo: Until the End” echter een echte aanrader.