Op de zonnige ochtend van Manchester Fluminense werd ik blij wakker met de herinneringen aan de taken die ik aan de andere kant van de stad had
Het was een langverwachte dag voor een jonge jongen die na moeilijke dagen op zoek was naar antwoorden
Daar aan de andere kant van de plas, nadat hij de Costa e Silva-brug was overgestoken, wachtte nog een jongen op antwoord
Nadat ik een hete bus vol elementen was binnengegaan, stapte ik in een ondergedompelde treinwagon in het centrum van een ontevreden stad.
De vlinders in mijn buik bleven bestaan totdat ik hem vond, maar ik geef toe dat het moeilijk was ze onder controle te houden.
Toen ik de roltrappen beklom en de impact van de temperatuur voelde, verscheen mijn liefde
Het was de jongen, de jongen van de andere kant van de stad, die tegen zichzelf praatte en naar elke hoek van de stad keek
Ik dacht: "Praat hij tegen zichzelf?" Nee. Hij praatte alleen maar tegen zijn AirPods, een zeldzame technologie die je aan de andere kant van de brug in bezit ziet
Lunchen bij La Mole was zijn doel, het was zijn favoriete lunch en dat was wat ik nodig had
La Mole was slechts de naam van het etablissement, vanwege het zware en complexe leven van veel gevoelens en de eigen onderdrukking was dat moment uniek en mooi, oh, wat een mooi gevoel
Ik kan je niet in de ogen kijken, je hebt me vandaag uit het houtwerk gehaald in de vurige dageraad, je praat veel en het maakt me bang, de jongen aan de andere kant van de wereld is bijna stom
Het medaillon was voor mij een grote en zeer glanzende medaille, maar ik moet bekennen dat dit medaillon zacht en fascinerend is
“Mag ik dit proberen?”, zei ik. “Dat kan!”, zei je. Het was boter en die smaak was al lang bekend en ik kon het niet bevatten dat mijn gezicht opgeblazen werd.
Na lange gesprekken kon ik jouw lach zien en jij mijn wangen, het was prachtig hoe alles stroomde en hoe ik het leven even kon vergeten
Naast je lopen was verleidelijk, ik wilde je huid voelen en je knuffelen of in ieder geval je handen aanraken, maar mijn angstige kant temde mijn aanhankelijke gevoel.
Wandelen langs de kust was mooi en uitbundig, deze stad is mooi en gevaarlijk, maar met jou aan mijn zijde kon ik nooit een greintje verlangen voelen om de horizon te verlaten
Het was tijd om afscheid te nemen en aan de rand van de ingang die naar het verzonken rijtuig van de stad leidde, voelde ik echt
Toen ik die geur van jou in je armen voelde, schaamde ik me en keek ik om me heen, het was gewoon een knuffel die je me later vertelde
Toen ik thuiskwam en Guanabara onder me zag, voelde het alsof ik iemand had verloren, iemand die dicht bij me had moeten zijn.
Na alles wat we samen hebben meegemaakt, is het zo goed om je in de buurt te hebben, ik bedoel, je bent mijn veilige haven en niets meer dan dat, alles is zo mooi
⁃ Matheus Araújo
Lees ook: De goddelijkheid van het leven op de muren en ramen
Vond je het gedicht leuk? Laat uw reactie achter en volg mij op sociale media!
