Eternity: The Last Unicorn – Teleurstellend | Recensie

Hebben Braziliaanse ontwikkelaars het in zich om games te maken? Nou, dat hangt ervan af... Eternity: The Last Unicorn, gemaakt door Void Studios en uitgebracht in maart van dit jaar, is een voorbeeld van een Braziliaanse game die beschikbaar is voor PlayStation 4, Xbox One en pc. In dit spel verkennen spelers een fantasiewereld terwijl een elf op reis gaat om de laatste eenhoorn te vinden.

Afbeelding: Disclosure/Fulqrum Publishing

Zoals eerder vermeld, vertelt Eternity: The Last Unicorn het verhaal van een elf genaamd Aurehen en een krijger genaamd Bjor, die tijdens het spel uiteindelijk samenwerken. Geïnspireerd door een van de Noorse verhalen begint Aurehen zijn reis op zoek naar zijn doelen in een wereld vol bovennatuurlijke wezens. “Maar waarom is ze zo vastbesloten om deze eenhoorn te vinden?” Het antwoord ligt in de legende die suggereert dat ze door het lokaliseren van dit dier haar ras zal kunnen bevrijden van een vreselijke vloek.

Lees ook: LA Noire – Interessant, maar saai | Beoordeling

Tijdens dit avontuur zullen we verschillende tegenstanders tegenkomen die ons pad zullen kruisen terwijl we proberen de mysteries van het spel te ontrafelen. We zullen ook de kans krijgen om alternatieve routes te verkennen om onze doelen te bereiken. Naarmate we verder komen in het verhaal, verwerven we nieuwe vaardigheden door items te verzamelen uit kisten die verborgen zijn in de omgeving of door vijanden te verslaan.

Afbeelding: Disclosure/Fulqrum Publishing

Helaas slagen de personages er niet in een emotionele band op te bouwen, iets wat vaak voorkomt in grote games. Dit probleem wordt nog verergerd door het feit dat we, naast Aurehen, in elke wereld die we bezoeken ook interactie hebben met andere personages, die allemaal een gebrek aan charisma vertonen.

Afbeelding: Disclosure/Fulqrum Publishing

Het spelmechanisme doet denken aan de eerste titels in de Resident Evil- en God of War-series, waarbij gebruik wordt gemaakt van vaste camera's, zij het op een manier die niet bijdraagt aan de dynamiek van het spel. Bovendien is de strijd onbevredigend en kan bij meerdere gelegenheden voor frustratie zorgen. Het is opmerkelijk dat de kunstmatige intelligentie van de vijanden te wensen overlaat, aangezien ze niet blijk geven van grote vaardigheden.

Afbeelding: Disclosure/Fulqrum Publishing

Wat de grafische kwaliteit betreft, heeft Eternity: The Last Unicorn voldoende verlichting en enkele goed gemaakte details, hoewel er nog steeds verschillende onvolkomenheden in zitten. Het gebrek aan details in de scenario’s kan de indruk wekken dat er meer nadruk lag op de personages en minder aandacht werd besteed aan de onderdelen die verbeterd konden worden in de omgevingen van dit geweldige avontuur. De game heeft echter positieve punten, zoals de intensiteit van de gloed, die vooral in donkere scenario’s erg aantrekkelijk is, waardoor een visueel aangename sfeer ontstaat.

De soundtrack is van goede kwaliteit, maar het grootste probleem is de overmatige reproductie ervan. Het is constant aanwezig en schakelt snel tussen nummers zonder adequate overgangen, wat de immersie in het spel schaadt.

Eternity: The Last Unicorn is een behoorlijk levendig spel, met een fatsoenlijk verhaal en een poging om de gameplay van klassieke games na te bootsen. Het eindresultaat wordt echter aangetast door onvoldoende grafische kwaliteit, vooral met betrekking tot de scenario's, naast het presenteren van moeilijke en problematische gameplay.

Beoordeeld op PlayStation 4

Vond je de analyse leuk? Laat uw reactie achter en volg mij op sociale media!